Na kartach książek spotykamy je często. I czytamy o nich, czasem jak o sobie samych.
Mają różne imiona, inne kolory skóry, odmienne być może marzenia, zawody, statusy społeczne, cele i perspektywy. Może je wiele różnić, oddalać od siebie, przybliżać. Bez wątpienia jednak łączy je jedno słowo, które niesie niezliczoną mnogość emocji w sercu… Dziecka. Słowo: „Mama.” Zrozumiałe w każdym zakątku świata. I chociaż nie dla każdego dziecka, niestety, bywa ono ciepłym promieniem słońca i bezpiecznym schronieniem – dla milionów dzieci, także tych już dorosłych, to wciąż słowo najważniejsze… Kryjące w sobie magię dzieciństwa, ciasteczek i baśni czytanych do snu. Kryjące w sobie nastoletnie bunty, tajemnice i mamine ramiona, gdy świat usuwał się spod stóp.
Literatura ma więc swoje; mamy, mamusie, mateczki, mamulki, matki, macochy, mamuśki w niezliczonych powieściach, opowiadaniach, wierszach, sztukach teatralnych… I trudno sobie wyobrazić nawet, w jak wielu odsłonach one są pokazane. W jak wielu historiach zmagają się z życiem, chorobami, utratą swych dzieci, trudnymi relacjami. Podobnie zresztą, jak w życiu. Bywają matki cudowne i koszmarne. Matki zaradne i nie potrafiące poradzić sobie w świecie dziecięcych wybryków.
Poniższe cytaty, to zaledwie kropla w oceanie historii „z matkami” spisanych i oddanych do rąk Czytelników. Niemniej, jedno jest pewne, że temat macierzyństwa, relacji rodziców z dziećmi, dorastania w cieniu matczynych skrzydeł jeszcze wiele razy będzie wykorzystywany w literaturze, będzie inspirował kolejne pokolenia autorów i dostarczał wciąż nowych spojrzeń na rolę matek w rodzinie, związkach, społeczeństwie itd.
***
Prawdziwa matka nie słucha z pokorą i wstydem, kiedy jakaś starsza pani w kolejce do kasy nieproszona zaczyna ją pouczać, jak należy radzić sobie z dzieckiem, które wpadło w histerię. My, prawdziwe matki bierzemy krzykacza, sadzamy go w koszyku babci od dobrych rad i mówimy: „Świetnie. Może pani poradzi sobie lepiej”.
/Jodi Picoult, W naszym domu/
***
– Skąd wiesz? – pyta znowu mama. […]
– Bo pamiętam – mówię wtulona w jej ramię.
/Cat Patrick, Zapomniane/
***
Za dużo myślisz. Spróbuj kierować się sercem. Moja matka mawiała, że sercem prędzej pojmiesz różne sprawy niż umysłem.
/George Bidwell, Michał i Pat/
***
(…)aby dziecko było szczęśliwe, szczęśliwa musi być matka.
/Katarzyna Grochola, Zielone drzwi/
***
Jest na świecie taka miłość, która jest bezinteresowna i najprawdziwsza ze wszystkich – to miłość matki do dziecka. Choćby nie wiem co się stało, choćby nie wiem jak bardzo własne dziecko cię zawiodło, zraniło, to i tak będziesz je kochać ze wszystkich sił. Ta miłość jest jedną z najpiękniejszych miłości.
/Gabriela Gargaś, Trudna miłość/
***
Matka – zawsze ma jakąś dobrą radę, nawet w najbardziej beznadziejnej sytuacji znajdzie słowa otuchy.
/Heidi Hassenmüller, Niemy śmiech/
***
Nie pytajcie mnie, jak wyglądała moja matka: czy można opisać słońce? Z mamy promieniowało ciepło, siła, radość. Bardziej pamiętam te odczucia niż rysy jej twarzy. Przy niej śmiałem się i nic złego nie mogło mi się przytrafić.
/Éric-Emmanuel Schmitt, Dziecko Noego/
***
W końcu teraz wszyscy bawimy się w podchody z gatunku: ,,Kto jest bardziej szalony i nieobliczalny”. A w tej grze moja matka to nasza tajna broń.
/Susan Ee, Angelfall. Opowieść Penryn o końcu świata/
***
Bycie matką jest w takim samym stopniu tragedią, co triumfem
/Courtney Miller Santo, Sekret drzewa oliwnego/
Kto buduje wizerunek swojej matki tylko i wyłącznie z marzeń, temu rzeczywistość zawsze przyniesie rozczarowanie.
/Jodi Picoult, Zagubiona przeszłość/
Cat nie odpowiedziała.Nie chciała się kłócić z Jessicą, lecz w głębi duszy wiedziała, że nie wystarczy czterdzieści tygodni, żeby stać się matką. Na to trzeba całego życia.
/Tony Parsons, Kroniki rodzinne/
Nic nie jest w stanie utwierdzić cię w przekonaniu, że postępujesz właściwie, równie skutecznie jak własna matka, która mówi, że podejmujesz złą decyzję.
/Emily Giffin, Coś niebieskiego/
